دستکش های پزشکی یکبار مصرف از مواد مختلفی مانند لاتکس، لاستیک نیتریل و پی وی سی تشکیل شده است.
پودر نشاسته ذرت به روغن کاری دستکش ها کمک می کند و راحت تر روی دست ها قرار می گیرند.
کارکنان مراقبت های بهداشتی از دو نوع دستکش استفاده می کنند: جراحی و معاینه که هر دو نوعی دستکش یکبار مصرف پلاستیکی محسوب می شوند.
دستکش های جراحی معمولاً استریل هستند، در حالی که دستکش های معاینه هم استریل و هم غیر استریل هستند.
کلرزنی برای کمک به پوشیدن دستکش بدون استفاده از پودر استفاده می شود.
این درمان بر برخی ویژگی های مفید لاتکس تأثیر می گذارد، اما تعداد پروتئین های لاتکس آلرژی زا را کاهش می دهد. دستکش های ساخته شده از موادی مانند پی وی سی، لاستیک نیتریل یا نئوپرن بیشتر از دستکش های ساخته شده از لاتکس استفاده می شوند، زیرا این دستکش اغلب منجر به واکنش های آلرژیک می شود.
دستکش های لاتکس یکبار مصرف با حساسیت و خاصیت ارتجاعی بالا مشخص می شوند.
دستکش های ساخته شده با لاتکس طبیعی (مشتق شده از درخت لاستیک) مقاومت بیشتری در برابر سوراخ شدن و پارگی دارند. مورد دوم توسط افرادی که در تماس با مواد بیولوژیکی کار می کنند به دلیل نفوذ ناپذیری بالا ترجیح داده می شوند.
دستکش های لاتکس یکبار مصرف به دلیل خاصیت ارتجاعی اغلب توسط دندانپزشکان و پزشکان استفاده می شود، زیرا لاستیک بلافاصله شکل دست را به خود گرفته و به شکل اولیه خود باز می گردد.
با این حال، به دلیل مقاومت شیمیایی محدود، استفاده از آنها توسط کسانی که در زمینه زیبایی شناسی یا تولید دارو و لوازم آرایشی کار می کنند، ترجیح داده می شود.
دستکش دو لایه به پوشیدن دو لایه دستکش پزشکی برای کاهش خطر عفونت یا سوراخ شدن دستکش از اجسام تیز در طی اقدامات پزشکی اشاره دارد.
از طرف دیگر، دستکش های آنتی ویروس توسط جراحان در تماس با افراد مبتلا به HIV یا هپاتیت استفاده می شود.
برخی از افراد به لاتکس حساسیت دارند، بنابراین باید از دستکش های ساخته شده از مواد مصنوعی مانند وینیل، نیتریل و پلی ایزوپرن استفاده کنند.
دستکش‌های لاستیک طبیعی در تماس با روغن‌ها و چربی‌ها تجزیه می‌شوند، که برای آنها دستکش‌های «وینیل» یا «نیتریل» که در ابتدا توضیح داده شد، ترجیح داده می‌شوند.
