اگر بتوان از لباس برای پنهان کردن بدن استفاده کرد، می تواند نقش مخالف را نیز ایفا کند: برجسته کردن آن برای اهداف اغوا کننده با پوشاک جامعه می توانید این مشکل را حل کنید
در واقع، اصلاح ظاهر فیزیکی برای ما دشوار است در حالی که لباس به راحتی تغییر می کند. با بازی با لباس هایی که می پوشیم، به راحتی می توانیم دارایی های فیزیکی خود را برجسته کنیم… و عیوب خود را تا حد امکان نامرئی کنیم.
بنابراین، برخی از لباس‌ها با ادغام با پوشش جسمانی می‌توانند تا حدی نقش «مکانیکی» داشته باشند: کرست ، نیم تنه ، غلاف ، پیراهن‌هایی با بالشتک … این پدیده جدید نیست و از دوران باستانزنان برای رعایت معیارهای زیبایی شناسی زمان، سینه های خود را با پارچه پانسمان می کردند.
برخی لباس‌ها به صراحت طراحی شده‌اند تا نگاه را به سمت ویژگی‌های جنسی هدایت کنند، آنها را تقویت کنند یا صرفاً اجازه دهند خود را نشان دهند، نشان دهند. در این زمینه مقاله یقه یا لباس های تنگ را می خوانیم .
یک بار دیگر، مارک آلن دکامپس خلاصه کاملی از این جنبه ارائه می دهد:«در نهایت، زینت لباس را بهتر منعکس می کند.
منشأ آن را در واقع باید در غنائم شکار (پوست خرس، گرگ یا شیر نِمِن برای هرکول) که شکارچی بر پشت خود نگه می دارد تا خاطره پیروزی خود را جاودانه کند. این نقش اصلی ارعاب بر نقش تعالی عمومی بدن قرار دارد.
همیشه بحث بزرگ‌کردن بدن انسان، قد بلند شدن با کفش‌های پاشنه یا کلاه، گشاد کردن شانه‌های مردان و اکنون زنان، سفت کردن کمر برای جدا کردن بالاتنه نجیب از پایین پایین است.
به این ترتیب، تمام خیالات جمعی و ناخودآگاه یک گروه در بدن حک می شود (تخم مرغ برای مدیترانه “ماما”، زنبور در سال ۱۹۰۰، عنکبوت و وادر امروز… .). »
لباس ها قابل مشاهده هستند و معانی را حمل می کنند. آنها بعد نشانه شناختی به خود می گیرند: هم پیام ها و هم حامل پیام ها.
لباس ها اغلب برای برجسته کردن شخصی که آنها را می پوشد استفاده می شود، آنها گاهی اوقات نشانه ای از طبقه اجتماعی، عملکرد ( یونیفرم پلیس ، لباس آتش نشان ، لباس ارتش ) هستند.
آنها همچنین می توانند عامل ادغام در یک گروه باشند. این امر به ویژه در میان نوجوانان، که بسیار تحت تأثیر پدیده های مد و مارک های تجاری هستند، دیده می شود.
گفته می‌شود برخی از لباس‌های حرفه‌ای «با دید بالا» ( رنگ‌های زرد یا نارنجی فلورسنت ، نوارهای بازتابنده) هستند تا اپراتورهای ماشین‌آلات در محل‌های ساختمانی و وسایل نقلیه در جاده بتوانند آنها را بهتر ببینند و در نتیجه از تصادف جلوگیری کنند .
برعکس ، لباس‌های دیگر نقش استتار را دارند و دید فرد را در محیط دشوار می‌کنند، مانند لباس رزمی افراد پیاده .
شکل و رنگ لباس اغلب نمادی قوی دارد.
بنابراین، در اروپا ، زنان برای مدت طولانی فقط لباس و دامن می‌پوشیدند ، یعنی لباس‌هایی که به طور نمادین «دسترسی آزاد» به جنسیتشان می‌کرد. علاوه بر این، فرمان ستاد پلیس پاریس در سال ۱۸۰۰ مبنی بر ممنوعیت زنان از پوشیدن لباس مردانه (و فرمان معکوس که در سال ۱۹۰۷ توسط لویی لپین ابلاغ شد، مبنی بر منع پوشیدن لباس مردانه به زنان) تنها درفوریه ۲۰۱۳٫ در اروپا، سیاه رنگ ماتم است و سفید رنگ پاکی، باکرگی ، بنابراین رنگ ازدواج است.
در مقابل، در آسیا ، رنگ سفید رنگ عزاداری است.
در فرهنگ مسلمانان، هیچ تفاوتی بین لباس مذهبی و لباس برای زندگی روزمره وجود ندارد.
در اسلام ، زندگی دینی و زندگی دنیوی خیلی بیشتر در هم تنیده شده است، بدون هیچ انتقالی غیر از وضو، پیوسته از یکی به دیگری می رود.
در واقع، کارکرد اساسی لباس برای زندگی روزمره ، اجازه و تسهیل در انجام نماز است.
