تفاوت اصلی بین قیر ایزوگام و قطران در این واقعیت نهفته است که هر ماده از منابع مختلفی مشتق شده است.
قیر از نفت خام تقطیر می شود، اما قیر از زغال سنگ یا چوب تولید می شود. این دو ماده بر اساس منابعی که دارند خواص و کاربردهای متفاوتی دارند، بنابراین نمی توان به جای قیر از قیر استفاده کرد.
قیر و آسفالت نیز مواد متفاوتی هستند. قیر یک ماده چسبنده است که برای چسباندن ماسه و سنگ و تولید آسفالت برای راهسازی مناسب است. قیر به تنهایی برای سنگفرش جاده ها مناسب نیست.
از آنجایی که انواع روغن‌های خام، انواع قیر را با خواص کاملاً متفاوت می‌دهند، درجه‌بندی قیر حیاتی است.
برای درجه بندی قیر بر اساس خواص آنها، پالایشگاه ها از تعدادی آزمایش استاندارد برای اندازه گیری سطح ویسکوزیته، مقدار نفوذ، عملکرد و قوام قیر استفاده می کنند. نتیجه این آزمایشات درجات نفوذ قیر و گریدهای ویسکوزیته می باشد.
سایر گریدهای قیر از جمله قیر کاتبک، قیر اکسید شده و امولسیون قیر بر اساس فرآیند تولید آنها طبقه بندی می شوند.
گریدهای نفوذ قیر برای سنگفرش جاده ها و سایر سطوح ایده آل هستند. آنها بر اساس روش درجه بندی آنها نامگذاری شده اند.
برای طبقه بندی قیر پس از تولید از دستگاهی به نام نفوذ سنج استفاده می کنیم.
این دستگاه دارای یک سوزن استاندارد است که در نمونه قیر نفوذ می کند و به ما کمک می کند تا سطح سختی قیر را اندازه گیری کنیم.
اگر سوزن در یک زمان معین به راحتی وارد نمونه قیر شود، قیر نرم تر است، اما اگر برای ورود به نمونه مشکل داشته باشد، سخت تر است.
نرم ترین درجه نفوذ قیر ۱۰۰/۱۲۰ و سخت ترین درجه نفوذ قیر ۳۰/۴۰ نام دارد.
سایر گریدهای نفوذ قیر عبارتند از: ۴۰/۵۰، ۵۰/۷۰، ۶۰/۷۰، ۸۰/۱۰۰ و ۸۵/۱۰۰٫
